Dit artikel is geschreven door Gea-Marit Dekker en is onderdeel van de Reisjunk Bucket List. Een bucket list gecreëerd door onze volgers.

Op het moment dat je de rem van het ijs uit haalt, stuift de slee vooruit. Soms kijkt een hond vertwijfeld achterom, om na een korte aanmoediging met de tong uit zijn bek weer verder te rennen. Het enige wat je hoeft te doen is een af en toe een beetje bij remmen en genieten van de omgeving. Aan de oever van de bevroren rivier zullen half wilde paarden en kamelen je aan staren en met een beetje mazzel kom je zelfs een wolf tegen. Een hondensledetocht door Mongolië is een aanrader voor iedere avonturier die van de winter houdt.

De honden doen het werk

Tijdens de hondensledetocht sta je op een eigen slee met vijf huski’s ervoor. Gedurende de trip volg je een bevroren rivier in een klein groepje met een gids. De honden hebben energie voor tien en kunnen in de ochtend niet wachten om van start te gaan. De voorste hond kiest de beste route over het ijs en stuurt de slee. Zelf hoef je dus nauwelijks iets te doen. Als er geen sneeuw ligt, zwiert de slee van links naar rechts over het ijs en alleen met je lichaamsgewicht kan je de slee een beetje bijsturen. Na een paar uur sleeën krijgen de honden even rust. Ze gaan languit op het ijs liggen om af te koelen, en om zelf niet te verkleumen kan je een vuurtje maken. De laag ijs is zo dik dat dit op de rivier kan. Per dag leg je tussen de dertig en veertig kilometer af en je overnacht bij de lokale bevolking die aan de rivier wonen. Dit is in Mongolië een normaal gebruik, aangezien er vaak geen andere overnachtingsmogelijkheden zijn.

Magisch Mongolië

Mongolië is een land van eeuwenoude tradities en een groot deel van de bevolking leidt een nomadisch leven in de woestijn. De nomaden leven van hun vee en rond de gertenten, grote, ronde tenten van vilt, kan je koeien, yaks, paarden, kamelen en geiten vinden die het liefst de warme ger binnen komen. In sommige gevallen heeft de familie een extra ger voor de gasten, maar het kan ook zijn dat je bij de familie in dezelfde ger slaapt. Het verblijven in een gertent is aan vele regels en tradities verbonden en overnachten bij de lokale bevolking is dé manier om de cultuur te leren kennen. Bij aankomst bij de familie krijg je eerst een kopje zoute yakthee of schaaltje gefermenteerde paardenmelk aangeboden en kan je weer op warmen. In het midden van de ger brandt altijd een vuurtje, en na even binnen te zijn kan je je vastgevroren veters loshalen. De tent is met kleden en lagen vilt goed geïsoleerd en binnen zal het vaker te warm dan te koud zijn. Verder zijn de overnachtingen zonder wc, douche of stromend water primitief te noemen. De gastvrijheid van de families is daarentegen ontzettend groot, al is echt contact leggen door de grote taalbarrière lastig. ’s Ochtends span je de honden voor de slee en neem je afscheid van de familie. Vaak rent de hond van de familie nog een eindje mee.

Winter

Tijdens het sleeën sta je zelf voornamelijk stil, warme kleding is dus een must en zullen in de meeste gevallen geleverd worden door de reisorganisatie. Mongolië heeft namelijk een extreem landklimaat en van april tot december, de maanden waarin de tocht gemaakt kan worden, zijn temperaturen van -30 graden ook overdag geen uitzondering. Verschillende reisorganisaties organiseren tochten in kleine groepen waarbij iedereen zijn eigen slee met vijf honden heeft. Er gaan gidsen mee die voor de honden en het contact met de families zorgen. Er zijn trips in verschillende natuurgebieden, die variëren in het aantal dagen. Waarbij, zoals eigenlijk voor elke reis, geldt dat de sledetocht nooit te lang zijn.

Reis info

Beste reistijd: Juli t/m september
Visum: Benodigd bij verblijf langer dan 30 dagen
Goedkoopste vliegticket aanbieders: Cheaptickets.nl
Leuke hotel en hostel deals: Booking.com