India, het land van chaos en heilige dieren. Een land dat de meeste westerlingen al spuitpoep bezorgt als ze eraan denken en dat voor andere als reisbestemming een levensdoel op zichzelf is. ‘You hate it or you love it’ wordt ook vaak gezegd. Daarom zijn wij op zoek gegaan naar drie reizigers die er zijn geweest en stelde we hun allemaal dezelfde vragen vragen.
– Waarom heb je ooit gekozen voor India als reisbestemming?
Thijs: Omdat het iets compleet anders is dan andere landen. Een compleet andere cultuur dan andere landen in Azië waar we zijn geweest. Het is geen makkie en dat maakte ons heel nieuwsgierig.
Dirk: Enerzijds omdat zich een unieke gelegenheid voordeed om er te gaan werken; anderzijds omdat het zo totaal anders is dan wat ik gewend was in Europa en ik vond dat het tijd was om de omgeving eens grondig te veranderen.
Sabine: Ik had geen directe reden om naar India te gaan. Ik wilde iets wat ik niet kende, wat niet regulier was. Ik wilde avontuur, verrassingen en mezelf onderdompelen in een andere cultuur. Toen viel mijn oog op de kaart van India en toen vond ik ook nog vrijwilligerswerk en besloot ik te gaan.
– Hoe zou je India in één zin beschrijven?
Thijs: India is een gek en vermoeiend, maar fascinerend land, waar je meer niet dan wel van zal begrijpen, maar wat je zeker nooit zult vergeten.
Dirk: Alle mogelijke contradicties op een hoop.
Sabine: You love it or you hate it. I love it!
– In welke stad heb jij je het best vermaakt en hoe kwam dat?
Thijs: We hebben ons het meest vermaakt in Varanasi. Het enige wat je hier hoeft te doen is kijken naar de kleurrijke mensen en het leven op de ghats. De stad overdondert je door de drukte, de vreemde figuren, de armoede en uiteraard de lijkverbrandingen aan de Ganges. De sfeer is zo speciaal dat je, als je je er eenmaal aan overgeeft, langzaam van de stad gaat houden.
Dirk: In Delhi. Elk weekend ging ik op stap, te voet of met de fiets, en verkende ik de stad in alle richtingen (drie jaar was niet voldoende voor deze eindeloze stad). Een stad waar je van het ene moment op het andere in een dorp terechtkomt, of op dezelfde ochtend een Sikh tempel, een Hindu tempel en een Moslim moskee kan bezoeken, met nog een Sufi schrijn erbovenop. Nooit heb ik me ooit onveilig gevoeld, steeds overal welkom.
Sabine: Ik heb niet veel in steden gezeten, vooral in kleine dorpjes. Ik heb me heel erg vermaakt op een boerderij waar ik spontaan een week mocht blijven en mee mocht werken met de oogst van abrikozen en het snijden van gras met een roestige sikkel. Ik mocht helemaal mee draaien in het gezin en oo kal werd er nauwelijks Engels gesproken, men deed veel moeite om ons te begrijpen.
– Wat is het meest bizarre dat je in India hebt meegemaakt?
Thijs: Het meest bizarre zijn toch wel de lijkverbrandingen die voor je neus in het openbaar plaatsvinden, maar dat zal iedereen zeggen. Iets anders is de armoede. Hoeveel armoede je ook ziet op straat, het geluid van bedelende puppies ’s avonds op straat gaat door merg en been. De volgende dag zien we puppies spelen met een bal, denken we. Als we dichterbij komen zien we dat het geen bal, maar een apenhoofdje is, en de puppie probeert de huid eraf te eten.
Dirk: De overblijfsels van het koloniale tijdperk, ondanks onafhankelijkheid sinds 1947 : oudere mannen die mij met de fiets kruisen en me een militair saluut geven of oudere mensen die mijn voeten willen aanraken (een vorm van uiterst respect tonen in India) en dat enkel en alleen omdat ik blank ben.
Sabine: Tja, dat is veel. Bijvoorbeeld 8 uur vertraging in een bus reis midden in het Himalaya omdat er net voor ons de weg was verzakt en de bus voor ons in het ravijn gestort. Of een gesprek met een meisje. Zij vond het zo zielig voor ons in Nederland dat wij zelf onze levenspartner uit moesten zoeken. Voor haar werd het geregeld. En ik maar denken dat ik medelijden met haar moest hebben omdat ze “gedwongen” werd om te trouwen! Ze wilde niet anders! Raar!
– Welke tip heb je voor reizigers die voor het eerst naar India gaan?
Thijs: De meest bruikbare tip is denk ik: let it go. Ja, de mensen zijn irritant, opdringerig en proberen je op te lichten waar ze kunnen. En het zal meer dan eens gebeuren ook. Gebruik je gezond verstand en wind je niet te veel op. Let it go. Dan ga je een mooie tijd hebben.
Dirk: Heel wat Westerse concepten zijn niet geldig in India, of zijn helemaal anders dan wat wij gewend zijn. Als je het land en zijn inwoners wil leren kennen is het beter om niet automatisch te oordelen maar eerder proberen te begrijpen. Een paar voorbeelden: ‘nee’ zeggen is onbeleefd in India. Mijn jongste zoon, op bezoek, wou een rode kurta (een los overhemd) aankopen en in de winkel toonde de verkoper ons kuras in alle kleuren van de regenboog, maar niet in het rood, al hadden we dat expliciet gevraagd. Na een tiental minuten begrepen we dat hij geen rode in voorraad had. En ook: Mannen die hand in hand over straat lopen is een teken van vriendschap, niks meer en niks minder.
Sabine: Wat mij heel erg heeft geholpen is het besef dat alles waar ik in Nederland aan vast hou, in India niet geldt. Ik spreek de taal niet, ik ken de cultuur niet, ik ken het geloof niet, ik ken de gewoontes niet, ik ken zelfs de non-verbale communicatie niet. Toen ik alles losliet, kon ik India zien, met alles wat daar bij hoort!
Reisinfo
Beste reistijd: Oktober t/m december
Visum: Benodigd en te regelen bij de ambassade in Amsterdam.
Goedkoopste vliegticket aanbieder: Cheaptickets.nl
Leuke hotel en hostel deals: Booking.com
