De digitale fotocamera is inmiddels niet meer weg te denken uit de reisfotografie. Een must have voor vele backpackers. Je neemt de mooiste tempels, de eenzaamste stranden en de bijzonderste steden immers met een simpele druk op te knop mee naar huis. Maar heb je er ooit aan gedacht om ook een polaroidcamera mee op reis te nemen? Als je houdt van fotografie en van verrassende ontmoetingen dan mag ook dit simpele wondermachientje zeker niet ontbreken in je rugzak!

Waarom reizen met een polaroid camera?

Als je mij vraagt waar reizen over gaat, zeg ik: over mensen. Praten, lachen, wereldbeelden uitwisselen, samen op pad gaan en het liefst val ik van de ene ontmoeting in de andere. Studenten in Vietnam die veel te dicht bij je komen zitten omdat ze nieuwsgierig zijn naar het leven in Europa. Of een Indiaas gezin dat je uitnodigt om met hen te komen picknicken. Genoeg mooie mensen om thuis met veel enthousiasme over te vertellen. Uiteraard geïllustreerd door een paar mooie kiekjes. Ik was daarbij altijd meer dan tevreden met mijn spiegelreflexcamera. Tot ik Izabel tegenkwam.

We ontmoetten elkaar tijdens een groepsreis naar Palestina. Izabel had zich voorgenomen portretten te maken van mensen die ze ontmoette, maar ze wilde niet alleen portretten nemen, ze wilde ook iets teruggeven. Een portret voor de geportretteerde. Een polaroidfoto dus. Zo bedacht, zo gedaan.

Ik zag haar op straat mensen aanspreken, ik zag haar polaroids uitdelen en ik zag de verbazing op de gezichten van diegene die de polaroids ontvingen. Volslagen vreemden begonnen te stralen en de band die Izabel in korte tijd met hen kreeg, was verbazingwekkend. De kracht van een persoonlijk cadeau verbaasde mij. Ik stond erbij en dacht: Dit is gaaf! En ook: Het is zo simpel, waarom heb ik dit zelf nooit zo verzonnen?!

Onder het mom van ‘goed gejat is beter dan slecht bedacht’, vroeg ik Izabel of zij het leuk zou vinden als ik ook een polaroidcamera mee op reis zou nemen. Dat vond ze, gelukkig, en ik vertrok met mijn nieuwe camera en foto’s-in-een-pakje op reis. Op zoek naar de mooie momenten.

Momenten die een polaroid camera creëert

Zo ontmoette ik bijvoorbeeld een klein jongetje tijdens een bergwandeling naar ‘Golden Rock’. Hij speelde met zijn broertje op het pad, niet ver van een kleine hut. Met zijn wangen vol thanaka – zoals je dat veel ziet in Myanmar – en zijn grote nieuwsgierige ogen, werd ik direct verliefd op hem. Wat een schatje! Ondanks de donkerte die inviel, besloot ik nog gauw een polaroidfoto te maken. De twee jongetjes trots naast elkaar. Ze waren uiterst verbaasd toen de foto verscheen. En nog verbaasder toen ze de foto mochten houden. Hun moeder, die even verderop toekeek, kwam er al gauw bij staan. Een baby op de arm. Ze sprak geen Engels maar maakte duidelijk dat ze heel blij zou worden van een familieportret. Natuurlijk kreeg ze dat. Een toevallige passant, ook een Birmees, vertaalde wat ze zij. Over de armoede waarin ze leefden en hoeveel een polaroidfoto voor dit gezin betekende. Wellicht was het wel de enige foto die ze hadden van zichzelf.

Maar ik ontmoette ook drie jonge mannen in Zwitserland. Ze leidden me rond door hun restaurant en vertelden vol passie over Arosa, het dorp waar zij hun hart verloren hadden. Jonge enthousiastelingen met een vooruitstrevende blik in een ietwat conservatief dorp.

Na onze ontmoeting gaf ik hen een polaroidfoto. Spannend, vond ik, want zouden die drie toch wel enigszins hippe mannen zo’n polaroid niet heel suf vinden? Het tegendeel bleek waar. Blij en verbaasd schaarden ze zich om de foto. Ze bekeken hem zorgvuldig, lachten en hingen hem naast de bar middenin hun restaurant.

En zo bleef ik verzeild raken van de ene situatie in de andere. Ik ging slangenjagen met locals in Myanmar, raakte als enige toerist verzeild in een klooster op de verjaardag van een hoofdmonnik en beklom een berg tussen twee dorpen op weg naar oma. Steeds naar aanleiding van een polaroidmoment of met een polaroidfoto als gedenkwaardige afsluiter.

Want waar je ook woont en wie je ook bent, een polaroidfoto blijft voor iedereen bijzonder. Het langzaam verschijnen van de kleuren en contouren, de nieuwsgierigheid naar hoe de foto eruit zal zien en het simpele feit dat een foto niet alleen digitaal te zien is maar ook echt vastgehouden kan worden – het heeft iets magisch.

Het maakt dat ik elke reis nog steeds word verrast door de bijzondere ontmoetingen die het delen van polaroids oplevert. Het maakt dat iets wat al heel leuk is, reizen, alleen nog maar leuker wordt. En het maakt dat ik met een grote glimlach een extra camera meesjouw. Want naast mijn trouwe spiegelreflexcamera is ook de polaroidcamera inmiddels niet meer weg te denken uit mijn backpack!

Een toffe camera is de De Fujifilm Instax Mini 90 Neo Classic die net even wat anders is dan de Polaroid camera zoals we die allemaal kennen. Lees hier verder over wat deze camera zo speciaal maakt!

Nieuwsgierig naar meer foto’s en verhalen? Izabel en ik zijn zo enthousiast over het reizen met een polaroidcamera dat we onze verhalen en die van anderen delen op ons online platform www.travelbypolaroid.com.