Interview: Maggie Doyne ‘moeder’ van 30 Nepalese kinderen

Wie is Maggie Doyne?

Op de leeftijd van 18 jaar, vers van de middelbare school, werd Maggie Doyne wakker met het gevoel dat ze nog niet klaar was om op kamers te gaan en te gaan studeren. In plaats daarvan wilde ze de universiteit uitstellen en besloot ze om voor een jaar te gaan reizen en haar ‘innerlijke zelf’ te ontdekken. Het was een beslissing die haar leven op een manier zou veranderen die ze zich nooit zou hebben kunnen voorgesteld!

Vier landen en duizenden kilometers verder bevond Maggie zich in het midden van een afgelegen en door oorlog verscheurd dorp in Nepal. Ze keek in wanhoop toe hoe Nepalese kinderen van stenen grind maakten om dat vervolgens te verkopen voor $ 1 per dag waarvan ze alleen maar eten konden kopen. Maggie voelde de drang om actie te ondernemen. Een jong meisje in het bijzonder had haar hart geraakt dus Maggie betaalde $ 7 voor haar inschrijving op een school. Dat was het begin.

Één kind werd al snel twee kinderen, twee kinderen werden al snel vijf kinderen maar had Maggie het gevoel dat dit niet genoeg was. Met een gebrek aan middelen, maar met een enorm gevoel van hoop, was Maggie vastbesloten om deze jonge vluchtelingen te voorzien van stabiliteit en een echte basis voor de rest van hun leven te bieden.

Op de leeftijd van 19 wist ze haar ouders ervan te overtuigen om al haar spaargeld ($ 5.000) over te maken om daar een stuk grond van te kopen in Nepal. Met de hulp van de lokale gemeenschap wist Maggie Kopila Valley Children’s Home, een tehuis voor wezen te bouwen. Op de leeftijd van 23 opende Maggie ook een school die vandaag (drie jaar later) in staat is om meer dan 300 kinderen uit Surkhet en de omliggende regio’s onderwijs te bieden.

Het interview

In één zin, wat is voor jou de betekenis van het leven?
Ik wil mijn kinderen een vrolijke jeugd bieden, ze gezond houden en een nieuwe manier voor het opvangen van weeskinderen neerzetten.

Hoe heeft dit werk jou veranderd?
Dit werk geeft me de hoop dat verandering mogelijk is. Ik zie dit elke dag voor mijn ogen gebeuren. Ik ben ervan overtuigd dat we armoede in de wereld kunnen beëindigen. Dat kunnen we doen door het opleiden van deze kinderen en voor hun te zorgen.

Wat krijg je terug voor al dat geven?
Ik krijg een warm hart en van 300 van de gelukkigste, meest verbazingwekkende kinderen in het universum krijg ik elke dag knuffels, we lachen veel, doen familie spelletjes, te veel verjaardagsfeestjes om te tellen en meer liefde dan ik ooit had gedacht.

Wie is een levende held en wat zou je hem of haar willen vragen?
Melinda Gates vind ik geweldig door alles wat ze doet om de wereld voor vrouwen te veranderen. Als ik haar ooit ontmoet, zou ik haar vragen om ons te bezoeken in Nepal!

Wat zou de titel van jouw boek zijn?
Als ik ooit een boek zou schrijven dan zou dat vol staan met allerlei verhalen over de kinderen en het dagelijkse leven hier in Kopila zodat zij het laten kunnen lezen. Een titel voor dat boek? Daar zou ik nog over moeten denken…

Vertel ons iets wat je zelden in het openbaar vertelt?
De kinderen en ik voeren een constante strijd tegen hoofdluizen.

Welk advies heb je voor anderen die net als jou zelf iets willen doen aan de grote armoede in de wereld?
Volg je hart. Doe waar je van houdt en voor bijna alle problemen is onderwijs meestal de oplossing.

Welke vraag zou je willen dat ik je had gesteld en wat is het antwoord? Vraag: Hoe vind je de tijd om een moeder te zijn voor 30 kinderen? Antwoord: Ik heb veel hulp. Ik kon ze geen van alleen maar ik heb nu een geweldig team om me heen om mij te helpen, dag in dag uit. De kinderen noemen onze koks en verzorgers hun ’tantes’ en ‘ooms. Ik heb de lokale leraren en vrijwilligers die uit alle hoeken van de wereld komen om ons te helpen. In termen van het vinden van tijd voor elk kind, de meeste dagen vind ik dat er echt niet genoeg uren in de dag. ’s Avonds voor het slapen doen we iets genaamd “satsung” waarbij we met zijn allen in een cirkel zietten en dan hebben een familie bijeenkomst, zingen we liedjes en praten over onze dag. Het is echt nuttig om een aangewezen tijd te hebben waarbij we allemaal samenkomen als een gezin. Ik kijk daar elke dag weer naar uit en ik weet dat de kinderen dat ook doen.

Het inspirerende verhaal van Maggie zelf:

*Dit artikel is oorspronkelijk gepost door Talking GOOD en met toestemming vertaald door Reisjunk.nl.